Renkli Yazılar

     Cenk, alarmın telaşlı sesi ile uyandı. Saat 10'u gösteriyordu. Yattığı yerden doğruldu, sol elini bir kaç kere salladı. Alarmı susturmuştu. Bacak güçlendiricilerini yerden alıp. Ayak bileğinden baldırlarına kadar taktı. Kilitlerini kapattı. Ağır ağır ayağa kalktı. Pencereye yaklaştı. Onun yaklaştığını algılayan sensörler camı şeffaf yaptı. Aşağıdaki bomboş sokağa uzun uzun baktı. Sonra da gökyüzüne... Uçsuz bucaksız gri renkli sis, her yeri kaplamıştı. Sokaklar boştu. Sadece temizlik ve taşımacılık işlerini yapan robotlar ile birkaç *UŞTA geçip gitti. Müzikçalara dönüp, "Bana neşeli birşeyler çal. Ama ikibinli yıllardan olsun" diye seslendi. Az sonra pop türünde hareketli bir şarkı odanın içinde yankılanmaya başladı. Başını sallayarak tempo tutuyor. Mırıldanarak şarkıya eşlik ediyordu.     Pencereden uzaklara baktı. Şehrin sokaklarında uzun zamandır sessizlik vardı. Nereden çıktığı bilinmeyen, bir virüs dünyayı sarmıştı. Yıllardır da çaresi bulunamamıştı. İnsanlar, b

                  "Herhalde canım" dedi birçoğunuz, duyar gibi oluyorum. "Hangi devirde yaşıyoruz. Türlü türlü müzik var. Radyolardan, tv'lerden, internet den evlerimize ulaşan, istesek de istemesek de dinlemek zorunda kalıyoruz" diye söylenenlerde yok değil. Haklısınız, dört yanımız kuşatılmış durumda, beğensek de, beğenemesek de dinlemek zorunda kalıyoruz. Hatta sakız ediyoruz ağzımıza, söyleyip duruyoruz. Müzik otoritelerine sorsanız "Efendim hiç bir kıymeti yok. Ticari şeyler bunlar" derler. Vallaha doğru söylerler. Bana sorsanız sen ne dinlersin diye "Kulağıma hoş gelen her şeyi" diyebilirim. "Ooo kardeş, zaten herkes bunu söylüyor" diyebilirsiniz. "Klasik bir cevap olmuş peeeh..." Elbette farklı bişey dememi isterdiniz.                   Haklısınız. Ama durum böyle. Popüler olan, reklamı çok yapılıp şişirilen şeyleri bende sevmem. Çünkü biliyorum. İşin öbür tarafını, kusura bakmasınlar yutmam. Bir süre mırıl